To mój wojskowy kapelan, kapelan pułku "Baszta", przypomina nie dającą się uciszyć pamięć. Cofam się w tamte lata. Biegnę znowu w ulewie słońca i kul. Odłamki ścinają ludzi i pąki barwnych róż, ścinają liście klonów, orzechów, akacji i pierzaste pióropusze kwitnących astrów, kryjących miłosiernie nie pochowane zwłoki ich ogrodnika. Człowiek w zakurzonych wysokich butach, w ubielonym wapnem, wytartym cegłą kombinezonie, takim jak mój, z taką jak moja biało-czerwoną opaską na prawym ramieniu i ze stułą spowiednika na szyi. Chwilę biegniemy obok siebie. Szepczę, nie, krzyczę, by głos przeniknął huragan dźwięków, swoje wyznanie winy. Uniesiona dłoń, znak krzyża, Ego te absolvo, ta, ta, ta, ta... zamiast palca spowiednika pukającego w drzewo konfesjonału zaterkotała salwa. Rozbiegliśmy się. Kapłan przyklęknął nad rannym, odprowadzić go w lepszy świat, ja - odbiegłam donieść meldunek.

Teresa Bojarska. "W imię trzech krzyży. Opowieść o Julii Urszuli Ledóchowskiej i jej Zgromadzeniu". Instytut Wydawniczy PAX 1981