Matka Elżbieta Róża Czacka

Róża Czacka urodziła się w 1876 roku w Białej Cerkwi na Ukrainie jako najmłodsza córka hrabiego Feliksa Czackiego i Zofii z Ledóchowskich. Była dziedzicznie zagrożona utratą wzroku. Upadek z konia ostatecznie przyspieszył całkowite kalectwo. 22 letnia ociemniała Róża, po wielu nieudanych operacjach w kraju i za granicą, za namową dr Gepnera decyduje się nie tylko sama żyć godnie i aktywnie w całkiem nowej rzeczywistości, ale także zająć się innymi, podobnie jak ona doświadczonymi przez los. Ta decyzja miała przesądzić nie tylko o jej przyszłości, lecz również o losie setek, a właściwie tysięcy innych ludzi pozbawionych wzroku.

Po dziesięciu latach intensywnych przygotowań - studiach tyflologicznych, poznawaniu zagranicznych ośrodków i zakładów dla niewidomych - Róża Czacka założyła w Warszawie zarejestrowane w 1911 roku, istniejące do dziś, Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi. Skupiło ono osoby pragnące przygotowywać niewidomych do pełnowartościowego życia w społeczeństwie ludzi widzących, dać im odpowiednie przygotowanie i wykształcenie zawodowe, a przede wszystkim ukazać sens życia poprzez akceptację swojego Krzyża i otwarcie się na innych ludzi. W tym celu powołano do życia kilka placówek opiekuńczo-wychowawczych i warsztatów szkolących.

Lata I wojny światowej, które Róża Czacka spędziła na Wołyniu, były czasem jej przygotowań do życia zakonnego. Po złożeniu ślubów wieczystych w III Zakonie św. Franciszka i włożeniu habitu przybrała imię s. Elżbiety od Ukrzyżowania Pana Jezusa. Po powrocie do Warszawy, reorganizowała podupadłe w czasie wojny placówki i rozpoczęła przyjmowanie pierwszych kandydatek do nowego zgromadzenia zakonnego Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża, które - obok Towarzystwa Opieki nad Ociemniałym - miało służyć niewidomym. Po 1922 roku do nowo powstałego osiedla w Laskach pod Warszawą zaczęto powoli przenosić placówki Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi, tam też powstał Dom Macierzysty Zgromadzenia. Dzieło, na cześć Trójcy Przenajświętszej nazwane TRIUNO, tworzyli wspólnie niewidomi, siostry i współpracownicy świeccy. Z czasem nazwa "Laski" stała się jego symbolem.

Matka Czacka dążyła do tego, by przez właściwe wykształcenie wychować niewidomych na samodzielnych członków społeczeństwa, ale jej najgłębszym pragnieniem było, aby niewidomi - tak jak ona sama - w pełni przyjmując swoje kalectwo, stali się apostołami wśród widzących, zwłaszcza "niewidomych na duszy", ludzi oddalonych od Boga. Dzieło TRIUNO zyskało jeszcze szerszy zasięg apostolski, gdy jego kierownikiem duchowym został ks. Władysław Korniłowicz. Dzięki jego duszpasterskiej działalności Laski w okresie międzywojennym stały się jednym z ośrodków odnowy katolicyzmu w Polsce.

W czasie II wojny światowej, w trakcie bombardowania Warszawy Matka Elżbieta Czacka została ciężko ranna. Mimo nadwyrężonych sił po wojnie włączyła się aktywnie w odbudowę zniszczonych Lasek.

Od 1950 roku, na skutek pogarszającego się stanu zdrowia, Matka Czacka nie była już w stanie samodzielnie kierować Zgromadzeniem i Dziełem, wspomagając je jednak swoją ofiarą i modlitwą.

Zmarła w Laskach 15 maja 1961 roku. W grudniu 1987 r. Kardynał Józef Glemp otworzył proces beatyfikacyjny Sługi Bożej Matki Elżbiety Czackiej, którą niewidomi pragną mieć jako swoją Patronkę i Matkę.

(Zainteresowanych szczegółami biografii Matki Czackiej odsyłamy do książki "Blask prawdziwego światła. Matka Elżbieta Róża Czacka i jej Dzieło" autorstwa Michała Żółtowskiego, wydanej nakładem wydawnictwa ER-ART w Lublinie.)

Strona internetowa Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi w Laskach - www.laski.edu.pl